باید گفت امروزه بسیاری از افراد درگیر با محدودیت‌های جسمانی در سطح وسیعی از فعالیت‌های اجتماعی و مسابقات ورزشی مشارکت داشته و حضور مؤثر خود را به جامعه شناسانده‌اند.

مهدی طاهری دچار مشکل فلج مغزی (CP) است که در رشته ورزشی دوومیدانی در کلاس (F۳۴) پرتاب دیسک و وزنه فعالیت دارد. وی با اشاره به اینکه ورزش سطح ایمنی بدن افراد دارای نقص عضو را بالا می‌برد، بیان می‌کند: «به کسی که تمام و یا بخشی از اندام فوقانی مانند دست‌ها یا تحتانی مانند پاها را از دست داده معلول نقص عضو می‌گویند. در اصطلاح ورزشی معلول یا قطع عضو به کسی گفته می‌شود که حداقل یکی از مفاصل اصلی بدن خود را از دست داده و هیچ حرکتی در آن باقی نمانده است؛ بیماری‌هایی مانند دیابت، سرطان، سوختگی، عفونت و آسیب‌دیدگی از علل قطع عضو هستند. افراد دارای نقص عضو با توجه به اینکه اندام آنان دچار آسیب شده قاعدتاً در فعالیت‌های جسمانی مشکلاتی دارند که این مشکلات را می‌توان با جایگزین کردن اندام مصنوعی، ویلچر و عصا مرتفع کرد و سایر مشکلات را نیز با فعالیت‌های جسمی و بدنی به حداقل رساند.»

طاهری در ادامه می‌گوید: «ورزش در زندگی افراد دارای نقص عضو تأثیر بسیار خوب و مطلوبی دارد که از جمله می‌توان به مواردی مانند جلوگیری از تغییر شکل و کوتاهی مفصل باقی مانده، بهبود استقامت عمومی و عضلانی، جلوگیری از لاغر شدن اتروقی عضلات باقی‌مانده، بهبود مهارت‌های حرکتی، افزایش هماهنگی بین عصب و عضلات، افزایش اعتمادبه‌نفس، افزایش تحمل جسمی و حرکتی، و اجتماعی‌تر شدن فرد اشاره کرد.»

وی در خصوص اهمیت و ضرورت ورزش برای این قشر عنوان می‌کند: «ورزش باید در برنامه روزانه هر فردی وجود داشته باشد اما برای افراد دارای معلولیت، ورزش به مراتب اهمیت بیشتری می‌یابد. ورزش معلولان با توجه به نوع معلولیتی که دارند و اینکه کدام بخش از بدن و عضلات آنان دچار آسیب‌دیدگی شده باشد مسائل خاص خودش را دارد؛ به این صورت که فرد معلول باید برنامه ورزشی مناسب با وضعیت بدنی خود را داشته باشد. از آنجا که هر معلولیتی خصوصیات خاص خودش را دارد، تقریباً ناممکن و غیرمعقول است که بتوان همان برنامه ورزش افراد غیرمعلول را به معلولان توصیه کرد.»